او پناهگاهی را می جوید که او هم نیازمند دگر نباشد و این پناهگاه کسی جز آفریدگار دانا و توانانیست، آن خدایی که تمام مشکلات در برابر قدرت و توانایی او هیچ است.

خدایی که نطفه بی ارزش را جان می بخشد و به او نیروی فوق العاده می دهد تا به برکت علم و قدرت او پرواز کند و آثار عظمت اش را همه به نظاره بنشینند.

اعتصام بحبل الله، پیوندی قوی و ناگسستنی با حق و حقیقت است که انسان را به وادی امن می رساند و فکر اتصال به نیرویی مافوق تمام نیروهای طبیعی خوف و بیم را از دل و ذهن انسان بیرون می برد.

نماز واسطه این اتصال و تکیه گاه امن است که می تواند بیشترین نقش را در مقابله با ناهنجاری های روحی و روانی داشته باشد، نماز حقیقی بهترین وسیله برای پرورش توجه و تمرکز در انسان است.

ˈرضا سهرابیˈ جامعه شناس معتقد است: وقتی انسان می کوشد تا ذهن خود را از تمامی آنچه غیرخداست، منصرف کند و تمام نیروی فکر خود را در یک جا جمع کند تا نمازش با حضور قلب خوانده شود، این برای او عادت می شود و در هر موردی می تواند قوای ذهنی خود را متمرکز سازد .

وی ادامه داد: وقوف خاشعانه و خاضعانه انسان در نماز در برابر خداوند متعال به او نیروی معنوی می بخشد که حسن صفای روحی و آرامش قلبی و امنیت روانی را در او بر می انگیزد و چون انسان در نماز با تمام اعضاء جوارح خود متوجه خدا می شود و از آنچه تایلات دنیوی است، روی بر می گرداند و به هیچ چیز جز خدا و آیات قرآن که در نماز بر زبان می آورد، فکر نمی کند.

وی ادامه داد: همین رویگردانی کامل از مشکلات زندگی و نیندیشیدن به آنها در اثنای نماز باعث حالتی از آرام سازی کامل و آرامش روان و آسودگی عقل در انسان می شود، این آرامش روانی، درمانی تاثیر بسزایی در کاهش شدت تشنجات عصبی ناشی از فشار زندگی روزانه، پایین آوردن حالت اضطرابی که برخی از مردم دچار آن هستند، دارد.

مشاور و پژوهشگر مرکز بهزیستی خمین افزود: خواندن نماز بهترین تمرین آرام سازی و فراگیری می باشد.

ذکر و دعا و تسبیح بعد از نماز به تمرد اعصاب و آرامش روانی کمک می کند، این تاثیر مهم نماز در درمان اضطراب اعصاب شبیه تاثیر روش در روان درمانی از طریق آرام سازی یا درمان از طریق کاهش حساسیت انفعالی است.

انسان در دعای بعد از نماز با خدای خود به مناجات می پردازد و از مشکلاتی که او را در زندگی ناراحت و مضطرب ساخته به درگاهش پناه می برد و از او برای حل مشکلات و بر آوردن نیازهای خود کمک می خواهد.

همان نتیجه ای که از یک روان درمانی موفق حاصل می شود از نماز استنتاج و احساس امنیت و رهایی از اضطراب باعث آزاد شدن نیروی روانی انسان می شود.

وی ادامه داد: تاثیر نماز از جنبه های دیگر بیشتر از روان درمانی آن است، زیرا علاوه بر آزاد شدن نیروی روانی انسان از زنجیر اضطراب، نوعی رابطه معنوی میان انسان و خداوند در اثنای نماز به او می بخشد که مایه تجدید امید، تقویت اراده و آزاد شدن توانایی های وی می شود، توانایی هایی که او را در تحمل سختی ها شکیبا می سازد.

خواجه نصیر الدین طوسی می گوید: کسی شاد است که می داند نباید به چیزی دل ببندد که بیم از دست دادن آن را دارد و این برای نمازگزار حقیقی مصداق پیدا می کند.

ˈمحمدصادق باباییˈ مشاور خانواده درباره سلامت روانی معتقد است: سلامت روانی دارای سه بخش است: تسلط فرد بر هیجان های خود و پذیرفتن ضعف ها و شرایط خویش، ایجاد پیوندهای محکم دوستی و احساس تعلق خاطر و مسوولیت، علاقه به رشد و شکوفایی و مسوولیت پذیری.

این مشاور ادامه داد: انسانی دارای سلامت روانی است که در مجموع بتواند با خود و دیگران سازگاری داشته باشد مشکلات را حل کند و از زندگی روزانه اش لذت ببرد.

وی نماز را پیوند انسان با یک وجود قدرتمند عنوان کرد و درباره تاثیرات نماز بر سلامت روان گفت: ذکرهای نماز جنبه خودسازی دارند و تکرارش باعث ایجاد رفتارهای مناسب می شود، همچنین، نمازجماعت و حضور افراد درکنار یکدیگر باعث روابط و تعامل اجتماعی می شود.

بابایی ادامه داد: کسانی که آگاهانه نماز می خوانند در روابط اجتماعی خود حقوق دیگران را رعایت می کنند و قرار گرفتن در برابر یک معبود قدرتمند باعث از بین رفتن غرور انسان می شود.

انسان برخوردار از بهداشت روانی، انسانی آرام، خویشتن‏دار و بردبار است و نماز، سودمندترین ابزار برای رسیدن او به چنین جایگاهی است، پس می توان چنین نتیجه گرفت که مهمترین تاثیری که نماز دارد کاهش فشار روانی و تامین سلامت روانی انسانهاست.