حضرت امام خمینی

شما انگیزه ی این گریه و این اجتماع در مجالس روضه را خیال نکنید که فقط این است که ما گریه کنیم برای سیدالشهدا! نه سیدالشهدا احتیاج به این گریه ها دارد و نه این گریه، خودش فی نفسه، یک کاری از آن بر می آید ؛ لیکن این مجلس ها مردم را همچو مجتمع می کنند و یک وجهه می دهند. سی میلیون و سی و پنج میلیون جمعیت در دو ماه محرم و خصوصا دهه ی عاشورا یک وجهه، طرفِ یک راه می روند. بیخود بعضی از ائمه ی ما نمی فرمایند که برای من در منابر روضه بخوانند... مسأله، مسأله گریه نیست... مسأله سیاسی است که ائمه ی ما با همان دید الهی که داشتند، می خواستند که این ملّت ها را با هم بسیج کنند و یکپارچه کنند.» (1)

***

قدرت های بزرگ از این چادرها - خیمه های عزاداری - می ترسند. قدرتهای بزرگ از این سازمانی که بدون اینکه دست واحدی در کار باشد که آنها را مجتمع کند. خود به خود ملّت را به هم جوشانده است در سراسر کشور، کشور پهناور، در ایام عاشورا و در دو ماه محرم و صفر و ماه مبارک، این مجالس است که مردم را دور هم جمع کرده است و اگر یک مطلبی بخواهد برای اسلام خدمتی بکند و شخصی بخواهد که مطلبی را بگوید. سرتاسر کشور به واسطه ی همین گویندگان و خطبا و ائمه ی جمعه وجماعت یک دفعه منتشر می شود و اجتماع مردم در تحت این بیرق الهی، این بیرق حسینی، اسباب این می شود که سازمان داده شده باشد.»(2)

مقام معظم رهبری

مردم، مجالس عزاداری را هر چه می توانند در سطوح مختلف بیشتر کنند. در این مجالس مخلصانه، شرکت کنند و برای استفاده هم شرکت کنند نه برای وقت گذراندن یا به شکل عامیانه فقط به عنوان ثواب اخروی که نمی داند این ثواب اخروی از کجا می آید! مسلماً حضور در این مجالس ثواب اخروی دارد؛ امّا ثواب اخروی این مجالس از چه ناحیه ای است؟ به چه جهت است؟ این ثواب مسلماً مربوط به یک جهتی است که اگر آن جهت نباشد، ثواب هم نیست. بعضی آن جهت را متوجه نیستند. مردم باید در این مجالس شرکت کنند. قدر آنها را بدانند و از آنها استفاده کنند. مردم این مجالس را وسیله ای برای ایجاد اتصال و ارتباط هر چه محکمتر روحی و قلبی میان خود و حسین بن علی (ع) وخاندان پیغمبر (ص) و روح اسلام و قرآن قرار بدهند.»(3)

حضرت آیت الله مکارم شیرازی

... نکته ای را لازم می دانم اشاره کنم:

آقایان توجّه داشته باشند اخیرا در حوزه مشکلاتی پیدا شده است که به یکی از اینها اشاره می کنم و آن این است که در مراسم عزاداری ها انحرافاتی دارد پیدا می شود که اینها اهانت به مقام شامخ امام حسین (ع) وشهیدان کربلاست. جست و خیزهایی در مجالس به نام سینه زنی انجام می شود یا صدای حیواناتی در می آورند یا اشعار کفرآمیزی می خوانند ؛ اخیرا در کربلا نمونه ای از این حرکات را بعضی انجام دادند در خبرنامه های محرمانه نوشته شده بود که باعث تنفّر مردم کربلا و خُدّام حرم امام حسین (ع) شده بوده است. کار، اگر دست عوام غافل بیفتد، اینجوری می شود و البته من یک احتمال دیگر هم می دهم که اینها عوامل نفوذی هستند و می خواهند مراسم امام حسین را تبدیل به یک مراسم خرافی کنند ؛ می خواهند ضربه بزنند ؛ چون این مراسم خیلی کارساز است، دشمن این همه تبلیغات می کند همه ی آن در آخر سال با این مراسم با شکوه از بین می رود و خنثی می شود. خُب مراسم را می خواهند خرافی کنند، خراب کنند، یا افراد خیلی نادانی هستند و یا این که، افراد نفوذی هستند. اگر عزاداری ها به شکل غیر معقول در بیاید نه تنها ثواب ندارد، اهانت به مقام شامخ امام حسین (ع) و شهیدان کربلاست و بالاتر ؛ اهانت به اصل مذهب است! تشیّع زیر سؤال می رود، اسلام زیر سؤال می رود قرآن زیر سؤال می رود ما باید مراقب باشیم اجازه ندهیم ؛ به زبان خوب نصیحت کنیم جاهایی هم که لازم است، شدیدتر صحبت کنیم.

در رابطه با این مسأله زیاد از ما سؤال می کنند و ما هم در جواب همه این جمله را می نویسیم، عزاداری سیدالشهداء از مهمترین شعایر اسلامی است و باید این شعایر ، تعظیم شود ؛ ولی از کارهایی که باعث وهن مذهب است. یا تعبیرات کفرآمیز، باید اجتناب شود وکسانی که اینچنین جلساتی تشکیل می دهند شرکت در آن جلسات حرام است ؛ شنیدن نوارهای آنها حرام است اینها اهانت به دستگاه امام حسین است من نمی خواهم جزئیات را بگویم تعبیر جزئیات را هم حتّی آدم خوشش نمی آید بگوید! این یکی از انحرافاتی است که در مجالس مذهبی دارد پیدا می شود، به روضه ها هم دارد سرایت می کند. شما آقایان اهل فضل ودانش و آگاه مراقب باشید بطور معقول جلوی اینها گرفته شود و ابتکار عمل دست یک عده نادان یا نفوذی نیفتد که اگر ابتکار عمل دست آنها بیفتد و از دست ما بگیرند، دیگر این مراسم با شکوه، تبدیل به یک مراسم خرافی - العیاذ بالله - خواهد شد.(4)

پی نوشت:

1- قیام عاشورا، ص 66.

2- همان، ص 10.

3- پیرامون عزاداری عاشورا، ص 12.

4- 8/11/82 ذی الحجه، سخنرانی در مسجد اعظم، قم.